"Grijze platforms: Wanneer overschrijden digitale platforms de grens?

In de snel evoluerende digitale economie hebben platformen zoals Uber en verschillende ride-hailing diensten traditionele industrieën getransformeerd. Hoewel veel van deze platforms beweren dat ze louter tussenpersonen zijn - die transacties tussen onafhankelijke dienstverleners en consumenten faciliteren - oefenen sommige echter aanzienlijke controle uit over de aangeboden diensten. Dit roept de vraag op: Wanneer houdt een platform op een tussenpersoon te zijn en wordt het een volwaardige dienstverlener die onderworpen is aan strengere regelgeving?

Het begrijpen van dit onderscheid is cruciaal, omdat het bepaalt of een platform de wettelijke bescherming geniet die wordt geboden aan "diensten van de informatiemaatschappij" onder de EU-wetgeving of dat het moet voldoen aan de nationale regelgeving die wordt opgelegd aan traditionele dienstverleners (registratie, licenties, enz.). Dit is hoe je een "grijs" of illegaal platform kunt identificeren - het platform dat in een "grijs" gebied opereert door zich voor te doen als tussenpersoon terwijl het in feite functioneert als een directe dienstverlener.

1. Controle over prijsstelling

De belangrijkste indicator dat een platform meer is dan een tussenpersoon, is de controle over de prijzen. Echte tussenpersonen verbinden enkel dienstverleners met consumenten, waarbij de eerstgenoemden hun eigen prijzen kunnen bepalen. Een "grijs" platform echter:

• Stelt in vaste tarieven voor leveranciers of dienstverleners.
• Leveranciers verbiedendienstverleners om te onderhandelen over prijzen of deze te wijzigen.
• Verbied gebruikers om meerdere aanbiedingen te zien van verschillende leveranciers.

Het prijsmodel van Uber is bijvoorbeeld een doorslaggevende factor geweest in de uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJEU) dat Uber functioneert als een aanbieder van vervoersdiensten in plaats van louter als tussenpersoon.

2. De De rol van het platform bij de uitvoering van services

Een duidelijk signaal dat een platform meer is dan een tussenpersoon is wanneer het een actieve rol speelt in de uitvoering van de dienst. Dit omvat:

• Toewijzen of taken doorsturen naar serviceproviders in plaats van klanten toe te staan om vrij te kiezen.

Star Taxi App, bijvoorbeeld, voerde voor het HvJEU met succes aan dat het alleen maar taxiverbindingen met een vergunning faciliteerde, terwijl de invloed van Uber op de ritprijzen en de activiteiten van chauffeurs leidde tot de classificatie als vervoersaanbieder.

Waarom het belangrijk is?

De classificatie van een platform als tussenpersoon of directe dienstverlener heeft ernstige gevolgen op het gebied van wet- en regelgeving, zowel voor het platform zelf als voor zijn partners. Tussenpersonen genieten een grotere juridische flexibiliteit onder de EU-wetgeving, terwijl dienstverleners moeten voldoen aan de nationale regelgeving die van toepassing is op hun sector, zoals vergunningen, belastingen en arbeidswetgeving.

Voor digitale platforms die actief zijn in de transport-, accommodatie- en dienstensector is het van cruciaal belang om deze wettelijke grenzen te begrijpen. Naarmate de regelgeving strenger wordt, moeten grijze platforms hun activiteiten aanpassen aan de werkelijke definitie van een tussenpersoon of zich voorbereiden om te voldoen aan de wettelijke verplichtingen die worden opgelegd aan dienstverleners.